Бәрінен бұрын Құдайға алғыс,
жерменен, кемел көк үшін.
Жоқтан бар жасап, кеңітіп берген
ақ еділ – атырап өрісін.
Содан соң барып, қазаққа алғыс
тарылтпай жүрген пейілін.
Жығылса біреу қол ұшын берген,
танытқан жанашыр, мейірін.
Бабаға алғыс, атаға алғыс
қорғаған жерін намыспен.
Еңбекпен өтіп ертеңгі күні,
қашпаған ауыр сан істен.
Апаға алғыс, анаға алғыс
тербетіп бесік түні өткен.
Ұрпағын ойлап жылуын төккен,
мейірім бөлген жүректен.
Ағаға алғыс, бауырға алғыс
кішілік қылған ізетпен.
Бас иіп өту міндет деп біліп,
әкенің жолын күзеткен.
Туысқа алғыс, танысқа алғыс
адамдық ойын танытқан.
Шығып кетпеген шыдамы бітіп,
«татулық» деген қалыптан.
Досқа да алғыс, қасқа да алғыс
бағалай білген біздерді.
Мақтап та, даттап осылар шығар,
іздеп жүргендер ізгі елді.
Барыңа алғыс, бәріңе алғыс
айтамын тағы алғаусыз.
Өшпендік өшсін, жауыздық құрысын,
өмір сүрейік майдансыз.
Медет ЖҰМАБАЙ
