Оқи отырыңыз
"Күйеуіңіз бола тұра, өзге ұлт өкіліне ғашық болып қалдыңыз дейік. Сіз қалай шешесіз осыны?" - деп бір сіңлім сауал қойды өткенде. Әркім өз басы ауырған сұраққа жауап іздейді ғой негізі! Жақсы! Бұл жарық дүниеде мүмкін емес деген нәрселер мүмкін бола қалатыны бар. "Мүмкін емес!" - деуден қорқамын. Күйеуім болсын, болмасын, мен өз қазағым, мұсылманым болмаса жиіркенетінімді жеткіздім. Топас қыздар тұрғанда аралас неке туралы тақырып қозғала береді әлі! Біздің бейшара қыздар - БЕЙШАРА қазір кәдімгідей! Лас ақшаның құлы.
"Қытайға тигенімше байсыз қалғаным артық!" - деп Аяна Габдуллина есімді құрбым айды аспанға шығарғаны көптің есінде! Алты айда 5000 қазақ қызы кеткен. Келмей кеткірлер! Бұдан кейін статистиканы қарауға да қорқасың! Санасы тар, өз басын алып жүре алмайтын қыздар әлімсақтан жеңіл ақшаның көмегіне жүгінеді. Яки - сатылымда... Фу! Айтуға жиіркенесің!
Қытайға тиген Тоғжан Райымбекова деген албасты: “Балаларымды қазақ деп жаздырдым. Мұндай ақылды күйеуім айтты", - депті. Не деген ақыл мынау, Құдайым-ау, таптырмайтын! "Жаман ұлт болмайды, жаман адам болады", - деп қазір өздерінше көлгірсіп, жұбаныш іздейтін су ми қыздар табылады арамызда!
Оу, айналайындар-ау! Баланы 9 ай, 9 күн көтертіп, шақалақ сәбиді қайнатып сорпасын ішетін ұлттан, кәдімгі маймылды тірілей миын ашып шыңғыртып жейтін мемлекеттен, көшеде өлейін деп жатса да, мойын бұрмайтын әлеуметтен не қайыр күтіп жүрсіңдер?! Сорлылар-ай! Құдайдан Құдай дейтін едік бала күнімізде. Иә, Құдайдан бір сұрарым - бүкіл қазақ қызында - синофобия пайда болсын! Әмин! (синофобия – антиқытайлық көңіл-күй, қытайға, қытайлықтарға деген жеккөрініш сезімі).
Білем. Ауылдан арман қуып қаншама қаракөз қалаға аттанады. Жақсы өмірді кім сүргісі келмейді?! Әр қаладан, әр ортадан шыққан ауқатты қыздармен жаңағы ауылдан келген қыз өзін салыстыра бастайды. Мүмкін оның әке-шешесінің жағдайы төмен болған шығар. Еш нәрсе көрмей өсуі мүмкін. Әкесі алқаш боп, жұмыс істемей, шешесі теперіш көрген отбасы болуы да ғажап емес. Бәрі мүмкін! Әке-шеше зат емес, базардан сатып ала қоятын. Қандай болса да - әкең-шешең! "Әкең жынды болса, байлап бақ!"
Жаңағы ауылдан оқуға келген аңқау сіңліні айтайын. Ол сөйтіп жүріп, комплекстен арылу жолдарын іздейді. Жақсы киінгісі келед(і), қыдырғысы келед(і). Ішіп-жеуі тағы бар. Ақшаны қайдан табады?! Мұндайда мойыны ырғайдай, қарны қабақ шоң ағайлар немесе, қалтасы қалың серке жігіттер "аман" болсын. Осы ақшаға еті түгілі басқа жері үйренген (!) әлгі салдақы ешкімге керегім жоқ деп, бақа-шаян жейтін қысық көздерге қармақты іледі. Бір жағынан біз тазарамыз. Бірақ сонда да қимайсың...
Мен зерттеп, сұрастырдым. Қытайға кеткен бір де бір қыз да сау жүрген қыз емес. "Қотыр атқа соқыр ат" үйір. Психологтар қоғамдық жұмыстан гөрі, жеңіл ақшаны жақсы көретін қыздардың, отбасында жоқшылық көріп, қайтсем де мен баршылықта өмір сүрем деген мүддемен, осы жолға түсетінін алға тартады. Ақылды болайық, қыздар!
Қаз дауысты Қазыбектің төрелігіне тамсанып, қалмақ ханы Қоңтажы: «Шіркін-ай, мынадан бір тұқым алар ма еді. Қыз бер», - дегенде: "Саған беретін қызым жоқ, өзің қыз берсең алайын", - деді емес пе?! Бұл да тектілік! "Жігіттерге қыз алуға болады екен де, қыздарға тұрмысқа шығуға болмай ма екен!?" - деген сауатсыз стереотиптен арылайық!
Өзім де ауылдан шықтым. Бірақ менің әке-шешем: біреудің қолына қарамай, (ұлы сөзде ұят жоқ) есектің бір жерін жусаң да, еңбегіңді адалынан тап деп үйретті. Мен жоқшылықта өмір сүрген жоқпын. Бірақ күндіз-түні бір тынбай, ешкімнің ақысын жемей, "байлығым-балаларым" деген, еңбекқор әке-шешеден тәрбие алдым. Оған менің туып-өскен ел-жұртым куә. Әкетайым агроном да, директор да, әкім де болды. Бірақ ешқашан "мен басшымын" деген жоқ. Жұмысшылармен отқа болса - отқа, суға болса-суға түсті. Мен қарап намыстанатынмын. "Осыныңыз дұрыс па, әке?!" - деп. Сол ісінің дұрыс екеніне өсіп көзім жетті. Тәрбие еді. Қытайдан келген қандас құрбыларымның бәрі: "Өлсем де қытайға тимеймін!" - дейді! Сол қыздар жақсы өмір қаламайды деймісіз?! Әлде өз өмірінде бал жеп жүр ғой деймісіз?! Әкесі қытайға тұрмысқа шыққан қызын той үстінде атып тастағаны естеріңізде ме?! Нағыз әке! Қазіргі кей әкелерге ақша болса болды. Намыссыз!
Үрімші қаласының қала бастығы Жәкең деген бақуатты ағамыз той үстінде қойнынан тапаншасын суырып алып көз ілеспес тездікпен қызының өкпе тұсынан тарс еткізеді. Дүр етіп орнынан көтерілген жұртта ес қалмайды жас мәйіт сұлап жатыр. Қыздың әкесі көзінен сорғалап тұрған жасын дәу алақанымен асықпай сипап қойып: «Құрметті қауым, бұл менің өз жанымнан да артық көретін қызым еді, бірақ ұлтымды одан да артықтау көремін, бұл нәзірге жайылған дастарқан, ауыз тиіп, асықпай қайтыңдар, бәріңе сабақ болсын. Егер бүгін осыған қолым бармаса, ертең Шинжаңдағы 2 миллион қазақтың қызына ие болуға амалым да болмайды", - деп шерлі әке есіктен шығып кете беріпті... Не деген қайсарлық... Осыны Анар құрбымнан Алғаш естігенде денем түршіккен.. Бір нәрсе демес бұрын ізденетінім бар. Әл-Фараби даңғылындағы (Алматы) Нұр-Мүбәрәк мешітінде наиб-имам Мұса деген қари ағам бар еді. Осы сұрақтың діни тұрғыдағы жауабын білгім келіп, сол кісіге хабарластым. Ағам басында түсінбей:
- Қарындасым-ау, кәпірден басқа адам табылмады ма, өзіңіз сұп-сұлусыз, - деп қалды. Мен:
- Жоға! Құдай сақтасын, басқа мәселемен, - дедім.
- Ол адам басқа дінде болса, сен оған мойынсұнасың. Ол сенің ер-азаматың. Одан кейін сен жүз жерден зекет беріп, кәлима айтып, дұға қылып, ораза ұстасаң да қабыл болмайды. Фатиха сүресінің 7-ші аяты"Адасушылар" деп келеді. Адасушыларға қыз беруге де болмайды, ол үшін әке сұралады. Алла Тағала ата - анаға үш міндет жүктеді:
1) ат (есім) қою;
2) жақсы тәрбие беру;
3) текті, мұсылман адамға тұрмысқа беру, - деді наиб-имам.
Көптеген діни мысалдар айтып келіп, Әбу Ханифаның әкесі Нұғман Ибн-Сәббиттің біреудің бақшасындағы алманы рұқсатсыз жеп қойғанын, сол үшін көп сыннан өткенін Мұса аға әдемілеп баяндап берді. Атам заманнан текті жермен құдаласуды көздейтін қазағымның бір қызы қытайға кетсе, әкесін аяйсың. Елге сөйлеуден қалады ғой ол байғұс!
Менің басқа ұлттан таныс-тамыр, достарым бар. Қайтем енді!? Аристотель: «Платон мне друг, но истина дороже», - деп кетті заманында. Маған да сендерден өз ұлтым артық, достарым. Шындығым үшін кешіріңдер!
Бір өзіңнің тәрбиеңе жүз мектеп те жетпейді екен ғой, әкетайым-ау!
Махаббат БАЗАРБАЙҚЫЗЫ,
"Instagram" парақшасынан алынды
