Тәрбие – білімнің түп қазығы екені шындық. Тәртібі мен сіңірген тәлімі оң болған ұл да, қыз да ата-ананы, қала берді ұлтты ұятқа қалдырмайды. Мұның өзі, шынтуайтына келгенде қол жеткізген үлкен бақ десек қателеспейміз.
«Балаңды аясаң – аяма», дейді дана қазақ. Рас-ау деп бас шұлғып аласың мұндай аталы сөзге. Сонда бұл жердегі ой ұрып-соғып тәрбиеле дегені ме? Жоқ, әсте олай емес. Өбектеп, білгенін істетіп өсірме дегені. Балам уақытында тыйылсын десең әу бастан тәрбиеле. Шыр етіп дүниеге келген күннен мейірімділік таныт, қырқынан шығысымен тілдес. Тілегіңді айт, оның саналы екенін жеткіз. Түсінбейді деп ойлама, оның нәтижесін есі кіргенде көресің.
Ел ішінде «Адамды еңбек тәрбиелейді» деген асыл сөз бар. Оның ақиқаттығына ешкім шүбә келтірмес. Үй шаруасына араласып өскен бала мен түкке қатысы болмаған баланы салыстырып қарайтын болсақ, арасы жер мен көктей көрініс беріп тұрғанын аңғарамыз. Әсіресе, ауыл балаларының шымыр да ширақ, ұғымтал да ұтқыр ойлайтынын байқауға болады. Себебі, олар еңбекке ерте жастан ентелеп өседі.
Ата-аналар тәрбиені ұстазға артып қойғандай көрінеді. Мұғалім де белгілі мөлшерде тәрбие берер, десек те ананың махаббатын, өлшеуге келмейтін мейірімін толық бала бойына сіңіруі мүмкін емес қой. «Әкенің берген тәрбиесін жүз мектеп бере алмайды» деген тәмсіл бар. Астарына үңілсеңіз көп дүниені ұғынуға болады. Әкесіз бала жасқаншақ келеді. Олай болғанда бар әкенің жоқтың орнында жүргенінен қорқу керек.
Тал бесіктен берілген тәрбиені жер бесікке жеткенше арқалап жүретін ұятты ұрпағымыз көп болса екен деп тілек тілейміз. Ұл мен қыздың ары мен намысын сақтайтын тек қазақы тәлім. Ұлттық құндылықты ту етіп ұстанған жастардың тәрбиелі болары ақиқат.
Назира НҮСІПБЕКОВА,
№15 орта мектептің бастауыш
сынып мұғалімі
