Мергендігімен ауызға ілінген Ордабай жалғыз ұлын аңға ертіп шығады. Жол бойы «Ұйқыдан басқа бітірерің жоқ. Ең болмаса мылтық ұстауды үйренсеңші» деп қажай берген ғой. Тауға көтерілгенде тастан секіре қашкан текені әкесінен бұрын ұлы атып түсіріпті.
– Көңіл — күйіңіз қалай, әке? – депті атқан текесін өңгеріп келе жатқан ұлы мысқылдап.
Мергендігімен ауызға ілінген Ордабай жалғыз ұлын аңға ертіп шығады. Жол бойы «Ұйқыдан басқа бітірерің жоқ. Ең болмаса мылтық ұстауды үйренсеңші» деп ұлын қажай берген ғой. Тауға көтерілгенде тастан секіре қашкан текені әкесінен бұрын баласы атып түсіріпті.
– Көңіл — күйіңіз қалай, әке? – депті атқан текесін өңгеріп келе жатқан ұлы мысқылдап.
– Ой, әкеңді… Әлден теке атасың, бара — бара не оңасың! – деген екен аузына басқа сөз түспеген Ордабай.
Тұрлыхан КӘРІМ
