Оқи отырыңыз
Осыдан 19 жыл бұрын Халық әртісі Есмұхан Обаев пен ҚР еңбек сіңірген қайраткері Татьяна Наурызбаеваның курсы, жетекші мұғалімдеріміз Талас Өмірзақов (Әмина апамның ұлы), Бекболат Құманғожаевтың курсы, яғни, менің курстастарым Солтүстік Қазақстан облысының орталығы Қызылжар қаласынан Сәбит Мұқанов атамыздың 100 жылдық мерейтойына орай қазақ сазды-драма театрының шаңырағын көтеріп, уығын қадаған едік.
Жалпы, театр әлеміндегі осы бір тарихи сәт бір курстың өмір парағына өшпестей болып жазылған. Кім ойлаған? Арада жылдар өткенде мен журналистикаға бет бұрдым. Театрдың ішкі әлемін жақсы білетін бір адамның да журналист болғаны дұрыс шығар. Қазір ол театрда курстасымыз, "Құрмет" орденінің иегері Біржан Жалғасбаев директор. Бір курстасым Руслан Сеңкебаев - Талдықорғандағы Бикен Римова атындағы драма театрының директоры. Бұл театр да мені қаламгерлік әлемге шығарып салған қара шаңырағым. Курстасымыз Баян Қажнәбиева М.Әуезов театрында еңбек етеді, Т.Жүргенов атындағы Өнер академиясында ұстаз, театр және кино әртісі, Ербол Шүкіров те аталмыш академияда ұстаз, кино актері, Мәншүк Айтмұханбетова елге "М-Ломбардтағы" жарнамада тығылып жүретін Алтынай есімімен танымал. Толқын Сұлтанова Шалқар радиосының белді журналисі, Кенжекей Ақжолова облыстық Сүйінбай атындағы филармония әншісі, Анар Әбдірешова балаларға арналған бағдарламаларды жасаудың хас шебері, Анар Алтыбаева Тараз театрында еңбек етуде. Нұржан Садыбеков кино актері. Айта берсем, менің курстастарымның осалы жоқ. Төл мерекемен барша театр әлемінің майталмандарын құттықтап, төмендегі өлеңімді жолдаймын.
ТЕАТР. САХНА. АКТЕР
Жаралы жанның жанардан жасын тиятын,
Соқыр кеудеге сиқырлы сезім құятын,
Бетіңде тұрған ар-ожданың мен ұятың,
Өнердің қара шаңырағысың – Театр.
Көрермен залы, іштегі у-шу басылды,
Қан қызыл түстес шымылдық жайлап ашылды.
Арғы жағынан басталды-дағы бір өмір,
Көрсетіп жатты сан мың жыл мен ғасырды.
Батырдың үні – бабадан бата сұраған,
Арудың үні – айғайлап құздан құлаған.
Баланың үні – анасын жоқтап жылаған,
Ананың үні – Алладан медет сұраған.
Қозының үні – «Баян» деп тауды жаңғыртқан,
Жібектің үні – Төлегенді іздеп зар жұтқан.
Халықтың үні – «Елім-ай» әнін зарлатып,
Қалмақ пен жоңғар жерінен қуып қаңғыртқан.
Ал енді бірде сахна іші бір түрлі,
Басқа арнаға әкетер бұрып ырқыңды.
Қуалап шығып, іштегі ала бұлтынды,
Қарап отырып тия да алмайсың күлкіңді.
Көкірек көзің осыдан сәуле тапса егер,
Көңілің сенің еш алаңдамай нақ сенер.
Осының бәрін алдыңа жайып салатын,
Өмірде адам.
Өнерде алғыр, хас-шебер.
Жігерің жетсе қарап отырып, шыдап көр,
Бірге күл, күлсе, жыласа бірге жылап бер.
Сенбесең кел де, көзіңмен көр де, сынап бер,
Жаныңа шуақ, бойыңа қуат беретін,
Өмірде адам, өнерде аты – шын актер.
Тексізі шексіз көбейіп тұрған қоғамда,
Театр керек маған да, саған, оған да.
Қалмасын десең рухың бұғау боданда,
Өнерге өмір тілейік біздер оданда!
Жұматай ОСПАНҰЛЫ,
ҚР Мәдениет қайраткері
